Bir Maya Masalı...

Selin ve Mahmut Şener çiftiyle ilk tanıştığım gün, henüz minik perileri Maya’ya kavuşmamışlardı. Maya, annesinin karnında huzur içinde bizi dinliyordu. Daha tanıştığımız ilk günden itibaren, bu çiftin birbirlerine olan sevgi ve bağlılıkları, benim gözümde onları farklı bir yere taşıdı. Huzur içinde, sakin bir hamilelik süreci geçiriyordu Selin Hanım. Mahmut Bey de elinden gelen yardımı esirgemiyordu Selin Hanım’dan. Tanışma ve onları evliliğe götüren öykülerini dinlediğimde, onların yaşamlarında tesadüflerin yerinin önemini anladım. Birlikte Selin Hanım’ın hamileliğinden itibaren başlayıp Maya’nın doğumuna kadar giden bir öyküye imza attık.

Gecenin 12’sinde Mahmut Bey, beni aradığında sesi heyecandan titriyordu. Evet, minik peri gelmeye karar vermişti.  Yataktan fırlayıp soluğu hastanede aldığımda Selin Hanım gayet soğukkanlılıkla nefes egzersizleri yapıyordu.  Selin Hanım dışında herkes telaş içindeydi. Normal doğum sürecine girilmişti. Sanıyorum, doğum fotoğrafçılığı yaptığım süre boyunca en rahat normal doğumu Selin Hanım’ın yaptığını söyleyebilirim. Sabaha karşı 3 civarında minik Mayalarına kavuşmuşlardı. 9 aylık büyük özlem sona ermişti. Gözlerindeki ışıltı gerçekten görülmeye değerdi. Hayatlarındaki en önemli mucize, kucaklarında sessizce uyuyordu artık.

 1 hafta sonra “yeni doğan” çekimi için gittiğimde artık anne ve babanın ne demek olduğunu iliklerine kadar hissetmişlerdi. Uykusuz geceler, süt yapan yiyecekler, Maya’nın gazı,uyku saatleri derken öyle tatlı bir telaş içindeydiler ki… Hayat, şimdi onlar için Maya olmuştu.

Ve o günden sonra aradan tam 8 ay geçtikten sonra yeniden gördüm Maya’yı… Aman Allahım! O minicik, uykudan gözlerini açamayan peri bu hale nasıl gelmişti? Zaman, bir bebeğe bu kadar mı yakışırdı. (Maşallah diyelim) İşte bir diğer mucize diye geçirdim aklımdan; nefes almaya başlamamızla birlikte başlayan mucizeler zinciri zamanla birlikte iyice şekil değiştiriyor ve kendini bize gösteriyordu. Elbette, sadece gören gözlere…